13 kwietnia 2025.
Oddalił się od nich na odległość rzutu kamieniem, ukląkł i modlił się, mówiąc: „Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Ale nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie. (Łk 22, 41-42)
Wielki Tydzień rozpoczyna się od pełnego odczytania historii Męki Pańskiej opowiedzianej przez Ewangelistę Łukasza. Jest wiele do rozważania, jest wiele do nauczenia się, jest niewyczerpane bogactwo duchowości w tych kilku krótkich dniach, kiedy decydował się los ludzkości, kiedy Odkupiciel wywalczył nasze zbawienie, płacąc za nas na krzyżu. Ale z tych wszystkich rzeczy, być może jest jedna, która jest nam zawsze bliska: postawa Chrystusa w obliczu dramatu, który się zbliżał. Świadomy tego, co Go czekało: tortur i śmierci, a także opuszczenia przez uczniów, a nawet „kenozy”, poczucia wyobcowania od samego Boga, Pan był przestraszony i udręczony. Pot krwi na Jego czole był somatyczną manifestacją przerażenia, które ogarnęło Jego ducha. I właśnie w tym momencie jest w stanie wypowiedzieć zdanie akceptacji boskiej woli.
Chrystus, który uciekł, gdy chciano uczynić Go królem, pozwolił się ukoronować cierniem, Chrystus, który uciekł przed wiwatującymi tłumami, nie odwrócił się, gdy chciano Go zabić. To jest przykład, który nam zostawił: zaakceptować wolę Bożą, jaka by ona nie była, zarówno w dobrym, jak i złym, w łatwym, jak i trudnym. I, co jest jeszcze trudniejsze, zaakceptować, że wolą Boga jest miłość do nas, nawet jeśli nam się to nie wydaje, nawet jeśli nie rozumiemy, dlaczego coś się dzieje lub dlaczego nasze błagania nie są wysłuchiwane, aby kielich, który Bóg prosi nas o wypicie, mógł od nas odejść. Oczywiście, aby to uczynić, niezbędna jest Boża siła, bez której niemożliwe jest przyjęcie krzyża z radością.
Postanowienie: Powiedzieć Panu „tak” we wszystkim, o co nas prosi. Modlić się i korzystać z sakramentów, aby otrzymać siłę potrzebną do wypełniania Jego woli.