15 czerwca 2025.
Wiele jeszcze mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść tego nie możecie; gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. (J 16, 12-13)
Trójca Święta służy jako stały wzór do naśladowania dla chrześcijanina. Jest to model, który uczy nas pracować na rzecz jedności, ale z typowym stylem rodziny trynitarnej. Bóg jest jednością, jest jeden, ale jednocześnie jest różnorodnością, ponieważ istnieją trzy odrębne osoby. Sama istota Boga – to, że jest zarówno jeden, jak i różny – uczy nas szanować uzasadnione różnice, które istnieją, gdy dążymy do jedności między nami.
To „’Słowo życia” zachęca nas zatem do dołożenia wszelkich starań, aby osiągnąć jedność w sprawach zasadniczych, przy jednoczesnym poszanowaniu pluralizmu w sprawach drugorzędnych. To powinno prowadzić nas raczej do ustępstw we wszystkim, co nie jest naprawdę istotne, niż do rozłamu. Ponieważ, niestety, większość konfliktów pojawia się nie dlatego, że w grę wchodzą fundamentalne kwestie, czy to w domu, czy w Kościele, ale z powodu drobnego egoizmu, chęci pokazania się, pychy nieuznawania, że się myliliśmy, odmowy przebaczenia lub proszenia o przebaczenie. Często wielkie i zasadnicze kwestie są wykorzystywane jako parawan, jako wymówka, aby usprawiedliwić walkę, która jest prowadzona przez niegodne i niskie uczucia.
Dlatego musimy być świadomi, że jedność jest wielkim skarbem, którego należy bronić za wszelką cenę i że właśnie po to, aby nie została zerwana, musimy nauczyć się szanować uzasadnione różnice, akceptować, że inni są inni, ponieważ mają do tego prawo, a nawet, że sam ten fakt – bycie innym – jest darem dla wszystkich innych, ponieważ w ten sposób możemy się wzajemnie uzupełniać. Bóg zachował jedność poprzez poszanowanie uzasadnionych różnic i to powinno być naszym wzorem.
Postanowienie: Ustąpić we wszystkim, co nie jest kluczowe, zamiast się załamywać. Z drugiej strony, nie poddawać się w kwestiach, które wpływają na fundamentalne zasady naszego życia i moralności.