1 września 2024.
Odpowiedział im: „Dobrze Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. (Mk 7, 6-7)
Nawiązując do tematu z zeszłego tygodnia, chociaż teraz czytamy już tekst innego ewangelisty, Ewangelia dzisiejsza pokazuje nam rozczarowanie Jezusa reakcją Jego ludu, umiłowanego ludu, wybranego ludu, który przyszedł zbawić. „Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie”, powiedział Mistrz, powtarzając starożytne proroctwo.
A co z nami, czy ty też mógłbyś tak powiedzieć? Z pewnością czcimy Go naszymi ustami, co nie tylko nie jest złe, ale jest coraz bardziej konieczne, aby dawać publiczne świadectwo naszej wiary. Ale prawdą powinno być, że kiedy to robimy, staramy się to robić naszymi sercami. O tym właśnie będzie ten tydzień, o pogłębianiu „serdecznej”, czułej, pełnej miłości relacji z Chrystusem. W modlitwie i czynach będziemy Mu mówić, że Go kochamy, że jest On na pierwszym miejscu w naszym życiu, że dla Niego i z Nim jesteśmy gotowi zrobić wszystko, czego od nas zażąda. Jest to tydzień na ćwiczenie „dla Ciebie” we wszystkim, co robimy, aby Pan był przekonany, że chociaż jesteśmy grzesznikami i czasami zawodzimy, On naprawdę może liczyć na nasze serce. Przekształcając nieco wiersz Quevedo, powinniśmy powiedzieć Mu czynami i słowami: „Jestem prochem, ale prochem w miłości” lub to samo: „Jestem grzesznikiem, ale kocham Cię”. Kocham Cię, Panie, ponieważ na to zasługujesz, ponieważ swoim miłosierdziem podbiłeś moje serce. A moim głównym bólem jest nie kochać Cię bardziej, nie kochać Cię wystarczająco, nie być Ci zawsze wiernym, abyś mógł być ze mnie dumny w każdym momencie mojego życia.
Postanowienie: Mówić Panu, tak często jak to możliwe, „dla Ciebie” podczas robienia różnych rzeczy. Podejmować się świadomie trudnych i niewdzięcznych zadań z miłości do Niego, aby pokazać naszą miłość do Niego.