3 sierpnia 2025.
Strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia. I opowiedział im przypowieść: „Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole… Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”. (Łk 12, 14-21)
Musimy odnowić naszą wiarę w życie wieczne. Jest to niezwykle ważna prawda, jeden z fundamentów naszej religii. Tylko ona daje nam prawdziwą miarę rzeczy i pomaga nam spojrzeć z odpowiedniej perspektywy na tak wiele problemów, którym nadajemy zbyt duże znaczenie. To właśnie dzięki tej wiecznej perspektywie możemy stawić czoła trudnościom teraźniejszości, nie tracąc spokoju i nadziei. Wszystko przemija na tym świecie, ale przyszły świat, wieczność z Bogiem, nigdy nie przemija. Z tą perspektywą powinniśmy również podchodzić do miłości bliźniego w potrzebie. Chociaż pierwszym powodem naszej miłości do Boga i bliźniego jest wdzięczność wobec Pana, który tak bardzo nas umiłował, nie możemy zapominać o innym, o którym Pan przypomina nam w niedzielnej przypowieści: nagroda za dobre uczynki. Chrystus ostrzega nas, że istnieje „życie pozagrobowe”, za wąskimi wrotami śmierci, gdzie zostaniemy osądzeni za miłość, jaką okazaliśmy na ziemi. Gdybyśmy mieli przed sobą tę miarę, ten sąd, nie wahając się służyliśmy ubogim, ponieważ uznalibyśmy to za wspaniałą inwestycję w przyszłość, inwestycję, która przyniesie nam najwyższe zyski właśnie wtedy, gdy będziemy ich najbardziej potrzebować. Dlatego też, po pierwsze z wdzięczności, a po drugie, aby otrzymać od Boga dar życia wiecznego, strzeżmy się wszelkiej chciwości. Oczywiste jest, że mamy potrzeby materialne i że rozsądnie jest być ostrożnym i oszczędzać na ewentualne złe czasy. Ale czy trzeba oszczędzać tak bardzo, podczas gdy inni nie są w stanie dotrwać nawet do jutra?
Postanowienie: Okazujmy Bogu naszą wdzięczność poprzez dobre uczynki, dzieląc się z potrzebującymi naszym czasem i pieniędzmi.