14 kwietnia 2024.
Wtedy oświecił ich umysł, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: „Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom.(Łk 24,45-47)
“Ewangelia” oznacza “dobrą nowinę”. I ta “dobra nowina” została podsumowana przez ewangelistę Łukasza w taki sposób: istnieje inne życie po śmierci, o czym świadczy fakt, że Chrystus zmartwychwstał. Co więcej, to inne życie, które będzie wieczne, jest naznaczone przebaczeniem grzechów, zbawieniem, które Chrystus zdobył dla nas przez swoją odkupieńczą śmierć. Jest jednak jeden warunek: konieczne jest nawrócenie. Bez nawrócenia, bez pokuty, Boża miłość nie może nas zbawić, tak jak deszcz nie może nas zmoczyć, gdy chronimy się przed nim parasolem.
Dlatego musimy praktykować i głosić nawrócenie, pokutę i przebaczenie. Nie jako cel sam w sobie, ale jako niezbędny środek do otrzymania obiecanej nagrody: przebaczenia grzechów i życia wiecznego. Moglibyśmy dodać coś jeszcze: jako bardzo użyteczny środek, a mianowicie uradowanie Boga, który będzie zadowolony, że porzucamy nasze życie w grzechu i podążamy ścieżką świętości. Nawrócenie musi być motywowane przede wszystkim pragnieniem zaprzestania obrażania Boga, który nas umiłował i tak bardzo kocha.
Kluczem jest praktykowanie i głoszenie nawrócenia. A nawrócenie praktykuje się poprzez przebaczenie. Przebaczenie, o które prosi się Boga i które się od Niego otrzymuje. Przebaczenie, o które prosi się bliźniego i jemu też sie okazuje, którego obraziliśmy lub gdy to on nas obraził.
Postanowienie: Usuń ze swojej drogi to, co przeszkadza ci zbliżyć się do Boga. Nawróć się szczerze i idź do spowiedzi. Daj także bliźniemu dar przebaczenia, który otrzymałeś od Boga.